Prawa i obowiązki małoletniego pokrzywdzonego, które przysługują mu podczas przesłuchania w trybie art. 185a Kodeksu postępowania karnego

Katarzyna Osiak

Abstrakt


Statystyki Ministerstwa Sprawiedliwości wskazują, że z roku na rok wzrasta liczba przesłuchiwanych dzieci w trybie art. 185a Kodeksu postępowania karnego (kpk). Świadczy to o tym, że organy wymiaru sprawiedliwości uznają dziecko za wiarygodne
źródło dowodowe. Trzeba mieć jednak na uwadze, że każde takie przesłuchanie niesie ze sobą ryzyko wtórnej wiktymizacji przesłuchiwanego małoletniego. Dlatego też jak każdemu świadkowi, tak i przesłuchiwanemu małoletniemu pokrzywdzonemu przysługują podczas tej czynności określone prawa i obowiązki. Prawa można podzielić na dwie grupy. Do pierwszej należy zaliczyć te, które wynikają wprost z kpk, czyli: prawo do odmowy składania zeznań, do uchylenia się od odpowiedzi na pytanie oraz prawo do odmowy składania zeznań i uchylenia się od odpowiedzi na pytanie w przypadku szczególnie bliskiego stosunku z podejrzanym/oskarżonym. Do drugiej grupy należy zaliczyć te, które wynikają pośrednio z przepisów kpk oraz piśmiennictwa dotyczącego problematyki przesłuchania dziecka w trybie art. 185a kpk, czyli prawo do przygotowania dziecka do przesłuchania i prawo do ochrony przed wtórną wiktymizacją. Natomiast do obowiązków, które ciążą na małoletnim, należy zaliczyć: obowiązek stawiennictwa i pozostawania do dyspozycji organu procesowego oraz składania zeznań i mówienia prawdy. Prawa i obowiązki małoletniego są silnie ze sobą sprzężone, a organ procesowy, oczekując od małoletniego efektywnych zeznań, musi sam jednoczenie stworzyć odpowiednie warunki do jego realizacji.

Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Bieńkowska, E., Mazowiecka, L. (2014). Uprawnienia pokrzywdzonego przestępstwem. Warszawa: Wolters Kluwer SA.

Boratyńska, K. T. (2016). W: A. Sakowicz (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Warszawa: C.H.Beck.

Brojek, M. (1998). Uwagi i postulaty dotyczące taktyki przesłuchania w charakterze świadka osoby nieletniej. Prokuratura i Prawo, 1, 101.

Budzyńska, A. Trocha, O. (2015). Dziecko uczestniczące w postępowaniu karnym. Warszawa: Wolters Kluwer SA.

Gaberle, M. (2001). Dziecko jako świadek w procesie karnym. Niebieska Linia, 2001, nr 5, 115–121.

Gadomska, A. (2008). Przygotowanie do przesłuchania małoletniej ofiary w charak¬terze świadka. Prokuratura i Prawo, 7–8, 181–198.

Gadomska-Radel, A. (2015). Przesłuchanie dziecka jako ofiary i świadka przestępstwa w procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer SA.

Goetz, M. (2012). Wtórna wiktymizacja, Niebieska linia, 2012, nr 3.

Konaszewska, J. (2007). Dziecko jako świadek w postępowaniu karnym. Postawy i doświadczenia sędziów i prokuratorów. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 6(3), 59–72.

Kornak, M. (2009). Małoletni jako świadek w procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Kwiatkowska-Darul, V. (2001). Przesłuchanie dziecka. Kraków: Kantor Wydawniczy „Zakamycze”.

Lipovsky, J., Stern, P. (2004). Przygotowanie dziecka do roli świadka w sądzie – po¬dejście interdyscyplinarne. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 3(1), 37–58.

Mierzwińska-Lorencka, J. (2011). Przesłuchanie małoletniego pokrzywdzonego w trybie art. 185a k.p.k. – wybrane wyniki badań aktowych. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 10(2), 56–76.

Mierzwińska-Lorencka, J. (2012). Karnoprawna ochrona dziecka przed wykorzystywa¬niem seksualnym. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Mierzwińska-Lorencka, J. (2016). Kurator procesowy – zadania, rola, cel ustanowienia. W: Kurator procesowy dla małoletniego pokrzywdzonego, s. 35–55. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.

Ministerstwo Sprawiedliwości (2015). Rocznik statystyczny sądownictwa powszechne¬go i wojskowego 2010–2014. Pobrane z: https://isws.ms.gov.pl/.

ONZ (2007). Aneks do Rezolucji Rady Gospodarczej i Społecznej ONZ nr 2005/20 (Wytyczne dotyczące wymiaru sprawiedliwości w sprawach, w których ofiarami lub świadkami przestępstw są dzieci), przyjętej 22 lipca 2005r. W: M. Sajkowska (red.), Przyjazne przesłuchanie dziecka. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.

Podlewska, J., Mróz-Sikorska, A., Tuszyńska, A., Rękawiecka, M. (2007). Opiekun dziecka - ofiary przestępstwa. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 6(3), 115–125.

Polanowski, J. (2001). Dziecko jako świadek w procesie karnym – więcej szkody czy pożytku, Niebieska Linia, 2001, nr 5.

Postulski, J. (2008). Przesłuchanie pokrzywdzonego dziecka - rozważania na tle wyro¬ku Sądu Najwyższego z dnia 1 lutego 2008 r., sygn. akt V KK 231/07. Gdańskie Studia Prawnicze, 2008, t. 4, 115–121.

Sakowicz, A. (red.). (2016). Kodeks postępowania karnego. Komentarz. Warszawa: C.H.Beck.

Skorupka, J. (red.). (2017). Kodeks postępowania karnego. Komentarz. LEGALIS/el.

Sokołowska, J. (1959). Dziecko jako świadek. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze.

Zmarzlik, J. (2007). Przygotowanie dziecka do uczestnictwa w przesłuchaniu. W: M. Sajkowska (red.), Przyjazne przesłuchanie dziecka. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.

Zmarzlik, J. (2016a). Będę świadkiem. Poradnik dla dzieci uczestniczących w procedurach karnych. Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

Zmarzlik, J. (2016b). Będę świadkiem. Poradnik dla nastolatków uczestniczących w procedurach karnych. Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę. 103


Refbacks

  • There are currently no refbacks.