Ocena skuteczności zakazu stosowania kar cielesnych w Szwecji

Abstrakt

W 1979 r. Szwecja, jako pierwszy kraj na świecie, wprowadziła ścisły zakaz wymierzania dzieciom kar cielesnych. To nowe prawo miało na celu: (1) zmianę podejścia do tego typu praktyk w szwedzkim społeczeństwie, (2) szybszą identyfikację dzieci zagrożonych złym traktowaniem, (3) szybszą i skuteczniejszą pomoc dla rodzin problemowych. Artykuł analizuje zmiany, jakie nastąpiły w tych dziedzinach w ciągu dwudziestu lat po wprowadzeniu nowego prawa i stara się ocenić, w jakim stopniu udało się zrealizować założone cele. Z oficjalnych dokumentów publikowanych w Szwecji zaczerpnięto dane o następujących zmiennych: poparcie społeczne dla stosowania kar cielesnych, liczba zgłoszonych policji przypadków stosowania przemocy wobec dzieci, liczba wniesionych w tej sprawie oskarżeń, liczba zgonów dzieci na skutek maltretowania oraz liczba interwencji podjętych przez opiekę społeczną. Dla wszystkich zmiennych opracowano krzywe najlepszego dopasowania. Do badania tendencji zmian stosowano testy Coxa i Stuarta. W wyniku badań stwierdzono spadek poparcia społecznego dla stosowania kar cielesnych. Badania wykazały, że przypadki dzieci zagrożonych złym traktowaniem i przemocą są rozpoznawane coraz szybciej. Odsetek śmierci dzieci na skutek maltretowania jest znikomy. Odsetek kierowanych oskarżeń pozostaje stały, wzrosła jednak profilaktyka i wsparcie ze strony organów pomocy społecznej. Wnioski: Wszystkie cele, którym służyło wprowadzenie zakazu użycia kar cielesnych w Szwecji, zostały osiągnięte.