Groźby zastosowania kary fizycznej jako forma agresji werbalnej: badanie w warunkach naturalnych

Abstrakt

W tym badaniu dokonano bezpośrednich obserwacji dorosłych (N = 70), którzy w miejscach publicznych grozili dzieciom zastosowaniem kary fizycznej lub innej formy przemocy fizycznej. Chociaż dorośli często grozili dzieciom „laniem”, większość osób używała wielu innych terminów – zarówno eufemistycznych, jak i groźnie brzmiących – na określenie zagrażającego wydarzenia. Wściekłe krzyki zdarzały się dość rzadko, a przekleństwa niemal nigdy. Jednak dorośli, którzy uciekali się do gróźb, często także bili dziecko. Grożąc dziecku, dorośli zwykle obarczali je całkowitą odpowiedzialnością za wspólny problem. Zwykle normalizowali także własną agresję, zachowując się tak, jakby nic szczególnego się nie stało. Być może z przyczyn taktycznych większość dzieci również zachowywała się tak, jak groźba nie była niczym niezwykłym. Żaden z pozostałych członków grupy, w której znajdowała się obserwowana para dorosły – dziecko, ani nikt spoza tej grupy, nie interweniował. Pełne zrozumienie werbalnej agresji wobec dzieci wymaga uwzględnienia interakcji, w których takie epizody mają miejsce, oraz bezpośredniego kontekstu społecznego, w jakim do nich dochodzi. Kontekst miejsc publicznych może być istotnym czynnikiem facylitującym występowanie epizodów agresji werbalnej, ze względu na oczekiwania związane z publicznym wizerunkiem rodzica.