Diagnoza medyczna w przypadkach podejrzenia wykorzytywania seksualnego dzieci - wyniki badań na grupie 2384 dzieci

Abstrakt

Głównym celem badań, które prezentuje ten artykuł, było porównanie wyników pięcioletnich badań medycznych, przeprowadzonych na grupie 2384 dzieci – domniemanych ofiar wykorzystywania seksualnego, z wynikami badań w tej dziedzinie z ostatnich dwudziestu lat. W badaniu poddano analizie takie czynniki, jak: dane demograficzne, historia choroby, stopień spokrewnienia ze sprawcą, rodzaj wykorzystywania oraz wyniki badań medycznych. Przy wyborze badanych dzieci kierowano się następującymi, niezależnymi od siebie czynnikami – dziecko samo ujawniło, że było wykorzystywane seksualnie, stwierdzono zmiany w jego zachowaniu lub przebywało w patologicznym środowisku albo zmienił się jego stan zdrowia. Wyniki badań dowodzą, iż w przypadku stawiania diagnozy dotyczącej wykorzystywania seksualnego dzieci specjaliści z dziedziny prawa, medycyny oraz pracownicy społeczni w zbyt dużym stopniu opierali się na wynikach badań lekarskich. Okazuje się bowiem, iż najważniejszym czynnikiem potwierdzającym, czy dziecko padło ofiarą przemocy seksualnej, czy też nie jest relacja dziecka. Warto przypomnieć, iż wyniki badań lekarskich odbiegały od normy jedynie u 4% dzieci skierowanych na badanie. Nawet w przypadku, gdy dziecko relacjonowało brutalne molestowanie, z penetracją pochwy lub odbytu, odsetek dzieci z odbiegającymi od normy wynikami badań lekarskich wynosił jedynie 5,5%.