Analiza ujawnień wykorzystywania seksualnego przez dzieci na podstawie rozmów z domniemanymi ofiarami i ich rodzicami

Abstrakt

Cel: Celem niniejszego badania była ocena sposobu ujawniania przez dzieci wykorzystywania seksualnego w przypadkach, gdy domniemany sprawca nie jest członkiem rodziny.

Metodologia: W badaniu uwzględniono trzydzieści domniemanych ofiar wykorzystywania seksualnego i ich rodziny. Rozmowy z dziećmi prowadzono w zgodzie z protokołem przesłuchania wg NICHD, przesłuchania prowadziło sześciu doświadczonych specjalistów zajmujących się pracą z młodzieżą. Te same zasady obowiązywały w rozmowach z rodzicami, których poproszono o szczegółowy opis zdarzeń jakie miały miejsce po doświadczeniu krzywdzenia. Deklaracje dzieci i rodziców były następnie analizowane pod względem treści, po czym dwóch niezależnych specjalistów oceniło najważniejsze cechy zachowań opisanych przez dzieci i rodziców.

Wyniki: Ponad połowa (53%) dzieci zwlekała z ujawnieniem wykorzystywania (od tygodnia do 2 lat), mniej niż połowa pierwsze ujawnienie skierowała do rodziców, a ponad 40% dzieci nie ujawniło krzywdy spontanicznie tylko na skutek zewnętrznej zachęty. 50% dzieci bało się reakcji rodziców lub odczuwało wstyd w związku z ujawnieniem, a wyniki odnoszące się do ich rodziców wskazują, że rzeczywiście reagowali oni złością lub obwiniali dzieci. Proces ujawnienia przebiegał różnie w zależności od wieku dziecka, ciężkości i częstotliwości krzywdzenia, oczekiwanej reakcji rodziców, tożsamości podejrzanych i strategii wykorzystywanych przez sprawcę w celu nakłonienia dziecka do utrzymania zdarzenia w tajemnicy.

Wnioski: Gotowość dziecka do natychmiastowego i spontanicznego ujawnienia rodzicom doświadczonej krzywdy malała, jeśli dziecko spodziewało sie negatywnej reakcji, w szczególności w poważniejszych przypadkach wykorzystywania. Silna korelacja pomiędzy przewidywaną a faktyczną reakcją rodziców świadczy o tym, że dzieci potrafią w sposób niezwykle trafny antycypować prawdopodobne zachowania rodziców.