Poprawa oceny wiarygodności oskarżeń w przypadkach wykorzystywania seksualnego dzieci — rola protokołu przesłuchania dochodzeniowego wg NICHD

Abstrakt

Cel: Celem badania było ustalenie, czy wiarygodność zeznań dzieci dotyczących domniemanych incydentów wykorzystywania seksualnego można oceniać w sposób bardziej rzetelny i niezawodny, jeśli przesłuchanie dochodzeniowe przebiega według protokołu NICHD, a nie w sposób improwizowany.
Metody: Grupa czterdziestu dwóch izraelskich specjalistów dochodzeniowych, posiadających stosowne doświadczenie w pracy z młodzieżą oceniała wiarygodność oskarżeń o wykorzystywanie seksualne formułowanych przez domniemane ofiary takiego wykorzystywania w toku przesłuchania prowadzonego z uwzględnieniem protokołu lub bez niego. W połowie przypadków na podstawie niezależnego materiału dowodowego zajście domniemanego zdarzenia uznano za przekonujące („prawdopodobne”), drugą połowę uznano za mało prawdopodobną („nieprawdopodobne”).
Wyniki: Stwierdzenie „Jednoznaczna ocena niemożliwa” częściej odnosiło się do przesłuchań nieuwzględniających protokołu niż tych przebiegających zgodnie z protokołem. W porównaniu z oskarżeniami formułowanymi w czasie przesłuchań bez protokołu, prawdopodobne i nieprawdopodobne zarzuty stawiane w toku przesłuchań wg protokołu były bardziej trafnie oceniane jako, odpowiednio, wiarygodne lub niewiarygodne. Dla przesłuchań przebiegających zgodnie z protokołem wyższy był też poziom zgodności między niezależnymi oceniającymi (inter–rater reliability). Różnice były jednak istotne tylko w grupie przypadków prawdopodobnych.
Wnioski: Wykorzystanie protokołu przesłuchania dochodzeniowego wg NICHD ułatwia przesłuchującemu ocenę wiarygodności zeznania, choć zarzuty mało wiarygodne (opisujące zdarzenia, które prawdopodobnie nie miały miejsca) pozostają trudne do wykrycia, nawet z zastosowaniem protokołu.Cel: Celem badania było ustalenie, czy wiarygodność zeznań dzieci dotyczących domniemanych incydentów wykorzystywania seksualnego można oceniać w sposób bardziej rzetelny i niezawodny, jeśli przesłuchanie dochodzeniowe przebiega według protokołu NICHD, a nie w sposób improwizowany.
Metody: Grupa czterdziestu dwóch izraelskich specjalistów dochodzeniowych, posiadających stosowne doświadczenie w pracy z młodzieżą oceniała wiarygodność oskarżeń o wykorzystywanie seksualne formułowanych przez domniemane ofiary takiego wykorzystywania w toku przesłuchania prowadzonego z uwzględnieniem protokołu lub bez niego. W połowie przypadków na podstawie niezależnego materiału dowodowego zajście domniemanego zdarzenia uznano za przekonujące („prawdopodobne”), drugą połowę uznano za mało prawdopodobną („nieprawdopodobne”).
Wyniki: Stwierdzenie „Jednoznaczna ocena niemożliwa” częściej odnosiło się do przesłuchań nieuwzględniających protokołu niż tych przebiegających zgodnie z protokołem. W porównaniu z oskarżeniami formułowanymi w czasie przesłuchań bez protokołu, prawdopodobne i nieprawdopodobne zarzuty stawiane w toku przesłuchań wg protokołu były bardziej trafnie oceniane jako, odpowiednio, wiarygodne lub niewiarygodne. Dla przesłuchań przebiegających zgodnie z protokołem wyższy był też poziom zgodności między niezależnymi oceniającymi (inter–rater reliability). Różnice były jednak istotne tylko w grupie przypadków prawdopodobnych.
Wnioski: Wykorzystanie protokołu przesłuchania dochodzeniowego wg NICHD ułatwia przesłuchującemu ocenę wiarygodności zeznania, choć zarzuty mało wiarygodne (opisujące zdarzenia, które prawdopodobnie nie miały miejsca) pozostają trudne do wykrycia, nawet z zastosowaniem protokołu.