Wykorzystanie seksualne dzieci z niepełnosprawnością – między ciszą statystyk a krzykiem osób skrzywdzonych

Abstrakt

Jaka jest skala wykorzystania seksualnego dzieci? Podobne pytanie bardzo często rozpoczyna dyskusje dotyczące przestępstwa pedofilii. Wyniki krajowych i zagra­nicznych badań są różne. Podobnie różne liczby padają w odniesieniu do określe­nia, jak liczna jest grupa osób skrzywdzonych omawianym typem przestępstwa. Dzisiaj mamy świadomość, że wykorzystanie seksualne dziecka wiąże się z pojawie­niem się „antykultury sekretu”. Bardzo często dziecko jest zmuszane przez sprawcę do zachowania tajemnicy, a niejednokrotnie nie ma siły ani możliwości, by ujaw­nić jak wielkiej krzywdy doznaje. Warto zwrócić uwagę, że coraz częściej słyszymy głos osób wykorzystanych seksualnie. Jako dorośli decydują się oni na przekazanie sprawy organom ścigania lub informują o swoim cierpieniu media. W tym miejscu warto zadać pytanie: Jaka jest skala wykorzystania seksualnego dzieci z niepełno­sprawnością? Odpowiedź na nie jest skomplikowana. Przede wszystkim także w tej sytuacji dziecko jest wielokrotnie przymuszane przez sprawcę do zachowania mil­czenia. W przypadku obecności u skrzywdzonego dziecka deficytów intelektual­nych, psychicznych lub fizycznych pojawia się kolejna trudność. Niejednorodnie nie ma ono np. umiejętności werbalnych, które umożliwią zawiadomienie o przestęp­stwie, a czasem nie rozumie (lub nie w pełni rozumie), co się z nim stało, i nie wie, że zostało ofiarą przestępstwa.

Celem artykułu jest przedstawienie aktualnego stanu dyskusji dotyczącej prze­stępstwa wykorzystania dzieci z niepełnosprawnością, do którego dochodzi w Polsce. Jest to także próba dotarcia do głosów przedstawicieli tej grupy osób skrzywdzo­nych. W tekście starano skupić się na szczególnej sytuacji i perspektywie dzieci z tej wyjątkowej grupy.