„Powinni mnie spytać, żeby móc mi pomóc” – wzorce uczuć i przekonań wyrażanych przez młodsze dzieci podczas wywiadów dotyczących przemocy oraz trudnych doświadczeń

Hannabeth Franchino-Olsen, Nataly Woollett, Christina Thurston, Pamela Maluleke, Nicola Christofides, Franziska Meinck

Abstrakt


Kontekst: Uczestnictwo dzieci w badaniach stanowi zasadę opartą na prawach. Często wyklucza się jednak młodsze dzieci z badań dotyczących wrażliwych tematów ze względu na obawy badaczy, że uczestnictwo mogłoby wzbudzić w nich niepokój i spowodować ponowne przeżywanie traumy, oraz na konflikt z zasadą zapewniania odpowiedniej ochrony przed krzywdzeniem.

Cel: Dostarczenie dowodów dotyczących uczuć młodszych dzieci, w tym potencjalnego dystresu, oraz przekonań na temat wywiadów mieszanych odnoszących się do przemocy i trudnych doświadczeń.

Uczestnicy i środowisko badania: Dane zgromadzono z grup fokusowych i wywiadów z młodszymi dziećmi (6–10lat), a także z obserwacji i notatek terenowych z wywiadów z dziećmi (6–17lat), z których wszystkie odbywały się w Południowej Afryce.

Metodologia: Autorki zgromadziły i przeanalizowały dane jakościowe koncentrujące się na emocjach i przekonaniach wykazywanych lub deklarowanych przez dzieci w wywiadach skupiających się na temacie przemocy.

Wyniki: Z wniosków wynikało, że wywiad ilościowy był często pozytywnym doświadczeniem dla młodszych dzieci, a dzieci, które się zdenerwowały lub uległy emocjom, stwierdziły, że ich uczucia wynikały z doświadczonej przez nie przemocy. Ankieter zdawał się bezpieczną osobą, której dzieci mogły ujawnić swoje doświadczenia. Stosowane w wywiadzie metody oparte na zabawie i sztuce były przydatne w budowaniu tego bezpieczeństwa i w zapewnianiu dzieciom przestrzeni, w której mogły regulować trudne emocje.

Wnioski: W starannie zarządzanym środowisku wywiadu, w którym  stosuje się metody dobrane do stopnia rozwoju dzieci, młodsze dzieci okazują się entuzjastycznymi uczestnikami i nie wydaje się, aby pytane o przemoc i inne wrażliwe tematy doświadczały nadmiernego niepokoju lub traumy. Wykazano, że młodsze dzieci mogą bezpiecznie uczestniczyć w badaniach dotyczących przemocy i tematów, które mają na nie wpływ, oraz że mogą korzystać ze  swojego prawa do uczestnictwa, jeżeli metody badawcze, środowisko i zabezpieczenia są odpowiednio przystosowane do ich potrzeb.


Pełny tekst:

PDF

Refbacks

  • There are currently no refbacks.