Krzywdzenie dzieci w rodzinie i poza rodziną oraz jego związek z zachowaniami przestępczymi wobec dzieci

Abstrakt

W niniejszym artykule podkreślono konieczność odejścia od traktowania wszystkich dzieci krzywdzonych jako osób o podobnych (jednorodnych) doświadczeniach oraz potrzebę przeprowadzenia szczegółowej analizy typu krzywdzenia, jakiego doświadczyła każda z ofiar. W szczególności zbadano zależność między powtarzającymi się aktami krzywdzenia w rodzinie lub poza nią a zachowaniami przestępczymi dzieci. Zgromadzono szczegółowe informacje dotyczące doświadczeń wiktymizacji i zachowań przestępczych w grupie 79 młodych ludzi (60 chłopców i 19 dziewcząt), przebywających w jednym z angielskich środków zamkniętych dla nieletnich. Zaledwie jedna piąta (20,8%) wszystkich badanych nie doświadczyła żadnej formy krzywdzenia, 6,5% padło ofiarą pojedynczego aktu krzywdzenia, a 72,7% miało wielokrotne, powtarzające się doświadczenia wiktymizacji. Spośród dzieci, które doświadczyły krzywdzenia lub zaniedbywania, niemal połowa (49%) była krzywdzona wyłącznie przez członków rodziny, 13% – wyłącznie przez sprawców spoza rodziny, a 38% – zarówno przez członków rodziny, jak i przez osoby spoza niej. Warto zwrócić uwagę na fakt, że spośród młodych ludzi, którzy dopuścili się przestępstwa z użyciem przemocy lub przestępstwa seksualnego, aż 74% doświadczyło pewnej formy wielokrotnego krzywdzenia, natomiast w grupie nieletnich sprawców przestępstw bez użycia przemocy odsetek ten wynosił 33%. Młodzi ludzie, którzy padli ofiarą powtarzających się aktów krzywdzenia poza rodziną (dodajmy, że wielu z nich doświadczyło także krzywdzenia w rodzinie), częściej niż wszystkie pozostałe osoby badane dopuszczały się przestępstw z użyciem przemocy i/lub przestępstw seksualnych. Wyniki te sugerują zatem, że powtarzające się doświadczenie krzywdzenia i/lub zaniedbywania wiąże się ze skłonnością do popełniania poważnych przestępstw.