Ocena poziomu reaktywności instytucji odpowiedzialnych za ochronę dzieci na przemoc wobec dzieci w Republice Macedonii
Abstrakt
Przemoc wobec dzieci nadal stanowi poważny problem w krajach Europy Wschodniej i Azji Środkowej. Jednak ze względu na niewystarczające dane empiryczne dotyczące częstości występowania tego zjawiska, trudno jest ocenić rzeczywistą jego skalę. W 2005 r. UNICEF oraz Instytut Pracy Socjalnej i Polityki Społecznej na Wydziale Filozofii Uniwersytetu w Skopje w Republice Macedonii przeprowadził ocenę działań instytucji powołanych do ochrony dzieci w reakcji na przemoc wobec dzieci w tym kraju. Ów proces oceny jednocześnie pełnił funkcję „testu środowiskowego ” - jednego z podstawowych wskaźników, na podstawie których rządy państw monitorują postęp w reformowaniu systemu ochrony dzieci przed krzywdzeniem. Wskaźnik ten - liczba zarejestrowanych i zgłoszonych przypadków przemocy wobec dzieci w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy - stanowi miarę wrażliwości systemu ochrony dzieci i jego skuteczności w identyfikowaniu i zgłaszaniu przypadków krzywdzenia oraz w podejmowaniu interwencji w takich wypadkach. Zatem wzrost liczby zgłoszonych przypadków przemocy wobec dzieci w określonym przedziale czasowym, w połączeniu z większa liczbą działań podejmowanych przez powołane do tego instytucje w ramach ich ustawowego zakresu odpowiedzialności, wskazywałby na wzrost wrażliwości systemu ochrony dzieci i jego zwiększoną skuteczność w identyfikowaniu przypadków krzywdzenia.
Ocena przeprowadzona w Republice Macedonii ujawniła niski poziom wrażliwości instytucji powołanych do ochrony dzieci na przypadki przemocy. Wśród przyczyn takiego stanu rzeczy wymienić należy niejednoznaczne definicje prawne przemocy, brak formalnego obowiązku i jasnych kryteriów identyfikowania przypadków przemocy, a także brak wytycznych i przepisów prawnych dotyczących rejestrowania i zgłaszania takich przypadków oraz kierowania ich do odpowiednich służb czy instytucji. W okresie dwunastu miesięcy badane instytucje zarejestrowały i zgłosiły łącznie 1403 przypadki przemocy wobec dzieci, ale 58% tych instytucji przyznało, że podjęte przez nie interwencje miały charakter działań ad hoc ze względu na brak oficjalnych dokumentów i regulacji prawnych. Ponieważ pracownicy badanych instytucji nie mieli jasności co do tego, w jaki sposób należy rejestrować przypadki przemocy wobec dzieci ani gdzie powinni je zgłaszać, można przypuszczać, że oprócz 1403 zarejestrowanych przypadków zidentyfikowano wiele innych, które nie znalazły się w aktach.
Przeprowadzona ocena potwierdziła, że działania instytucji pomocowych powinny być zorganizowane i skoordynowane w postaci kontinuum usług, aby możliwe było skuteczne zapobieganie przemocy wobec dzieci, a także identyfikacja, zgłaszanie i dalsze kierowanie takich przypadków oraz podejmowanie skutecznych działań interwencyjnych. Interdyscyplinarny charakter systemu ochrony dzieci wymaga ustanowienia jasnych ram prawnych, które między innymi określałyby zakres odpowiedzialności każdej z zaangażowanych instytucji. Koordynacja działań i kierowanie przypadków krzywdzenia do odpowiednich służb to nieodzowne elementy sprawnie funkcjonującego systemu.
Ocena przeprowadzona w Republice Macedonii ujawniła niski poziom wrażliwości instytucji powołanych do ochrony dzieci na przypadki przemocy. Wśród przyczyn takiego stanu rzeczy wymienić należy niejednoznaczne definicje prawne przemocy, brak formalnego obowiązku i jasnych kryteriów identyfikowania przypadków przemocy, a także brak wytycznych i przepisów prawnych dotyczących rejestrowania i zgłaszania takich przypadków oraz kierowania ich do odpowiednich służb czy instytucji. W okresie dwunastu miesięcy badane instytucje zarejestrowały i zgłosiły łącznie 1403 przypadki przemocy wobec dzieci, ale 58% tych instytucji przyznało, że podjęte przez nie interwencje miały charakter działań ad hoc ze względu na brak oficjalnych dokumentów i regulacji prawnych. Ponieważ pracownicy badanych instytucji nie mieli jasności co do tego, w jaki sposób należy rejestrować przypadki przemocy wobec dzieci ani gdzie powinni je zgłaszać, można przypuszczać, że oprócz 1403 zarejestrowanych przypadków zidentyfikowano wiele innych, które nie znalazły się w aktach.
Przeprowadzona ocena potwierdziła, że działania instytucji pomocowych powinny być zorganizowane i skoordynowane w postaci kontinuum usług, aby możliwe było skuteczne zapobieganie przemocy wobec dzieci, a także identyfikacja, zgłaszanie i dalsze kierowanie takich przypadków oraz podejmowanie skutecznych działań interwencyjnych. Interdyscyplinarny charakter systemu ochrony dzieci wymaga ustanowienia jasnych ram prawnych, które między innymi określałyby zakres odpowiedzialności każdej z zaangażowanych instytucji. Koordynacja działań i kierowanie przypadków krzywdzenia do odpowiednich służb to nieodzowne elementy sprawnie funkcjonującego systemu.
Refbacks
- There are currently no refbacks.