Wczesna profilaktyka krzywdzenia dziecka a okołoporodowe zaburzenia emocjonalne i afektywne matki

Abstrakt

Z badań wynika, że najczęstszym zaburzeniem okołoporodowym jest depresja poporodowa. Zdaniem części specjalistów, może na nią chorować nawet co szósta kobieta. Tym, co odróżnia ten rodzaj depresji od depresji pojawiającej się w innych okresach życia kobiety, to skrajne i niedające się racjonalnie wytłumaczyć rozczarowanie związane z porodem, karmieniem piersią i różnymi aspektami macierzyństwa. Niezdiagnozowane i nieleczone zaburzenia często prowadzą do fizycznego i psychicznego zaniedbywania dziecka, a nawet do jego śmierci. Nie sposób nie dostrzec wpływu choroby matki na jej relacje z dzieckiem. Klinicyści zwracają uwagę na cały wachlarz nieprawidłowych zachowań matki. Najczęściej wymienia się: opóźnienie w nawiązaniu więzi emocjonalnej oraz odrzucenie dziecka, a nawet obsesyjną wrogość, niekiedy kończącą się dzieciobójstwem. Wyodrębniono dwa rodzaje dzieciobójczyń: te zabijające dziecko w wyniku nagłego ataku-depresji poporodowej lub psychozy połogowej oraz te, które od dłuższego czasu cierpią z powodu ciężkiej choroby psychicznej, np. schizofrenii. Ze względu na długoterminowe skutki depresji poporodowej, dotykającej wszystkich członków rodziny chorej kobiety, istnieje konieczność stosowania odpowiednich procedur zapobiegawczych. Wskazuje się tu przede wszystkim na istotność wsparcia udzielanego matce przez jej partnera i najbliższe otoczenie. Wieloletnie badania i doświadczenia lekarzy psychiatrów zajmujących się pacjentkami z objawami depresji poporodowej pozwoliły ustalić zasady, dzięki którym można ograniczyć ryzyko krzywdzenia dziecka czy dzieciobójstwa. jedną z metod jest wczesna profilaktyka, polegająca na ocenie ryzyka zachorowania matki, czy też prowadzenie badań przesiewowych dotyczących kobiet z wysokim ryzykiem psychozy połogowej.