Centrum Badań nad Przestępstwami Przeciwko Dzieciom, Uniwersytet New Hampshire
Abstrakt
Cel: Centra pomocy dzieciom (Children's Advocacy Centers - CAS) mają na celu poprawę jakości przesłuchań dochodzeniowych dzieci w sprawach dotyczących, zapewnienie dzieciom przyjaznego otoczenia oraz ograniczenie liczby przesłuchań. W niniejszym artykule przedstawiono wyniki pierwszych systematycznych badań empirycznych, służących ocenie realizacji tych metod w CAC.
Metody badawcze: Niniejsza analiza jest częścią quasi-eksperymentalnego programu badawczego - "Wieloośrodkowa ocena centrów pomocy dzieciom" - w których porównano cztery CAC ze społecznościami niemającymi takich placówek. Badacze przeanalizowali akta spraw pochodzące z kilku instytucji - w ten sposób zgromadzili dane dotyczące metod dochodzeniowych zastosowanych w 1069 sprawach dotyczących wykorzystywania seksualnego dzieci, w których przeprowadzono przesłuchania dochodzeniowe dzieci.
Wyniki: W próbie złozonej ze spraw prowadzonych przez centra pomocy dzieciom częściej niż w próbie porównawczej stwierdzono nastepujące elementy: zaangażowanie policji w procesy dochodzeniowe zainicjowane przez slużby ochrony dzieci - CPS (odpowiednio 42% i 15%), przesłuchania zespołowe (28% i 6%), interdyscyplinarne analizy przypadków (56% i 7%), postępowanie dochodzeniowe prowadzone wspólnie przes policję i służby ochrony dzieci (81% i 52%) oraz rejestrowanie przesłuchań przy użyciu urządzeń audio/video (52% i 17%; dla wszystkich tych porównań p<0,001). Centra pomocy dzieciom krzywdzonym różniły się pod względem doboru metod koordynowania działań, a w części społeczności porównawczych niektóre metody koordynacji stosowano częściej niż w zestawionych z nimi CAC. 85% przesłuchań przeprowadzonych przez specjalistów z centrów pomocy dzieciom odbyło sie w przyjaznych pokojach przesłuchań (na terenie CAC), podczas gdy znaczna część przesłuchań przeprowadzonych w społecznościach porównawczych odbyła się w pomieszczeniach CPS (22%) i policji (18%), w domach przesłuchiwanych dzieci (16%) lub w szkole (19%). 95% dzieci przesłuchano nie więcej niż dwukrotnie, przy czym w większości wypadków między CAC a ich społecznościami porównawczymi nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pod względem średniej liczby przesłuchań.
Wnioski: W stosunku do społeczności porównawczych centra pomocy dzieciom wydają się w większym stopniu koordynować czynności dochodzeniowe i przesłuchania dzieci. W wypadku spraw prowadzonych przez CAC ogromną większość przesłuchań dzieci przeprowadzono w przyjaznych pokojach przesłuchań na terenie CAC, podczas gdy w społecznościach porównawczych przesłuchania często prowadzone były w miejscach i pomieszczeniach uznawanych za nieodpowiednie. Nie stwierdzono istotnych różnic pod względem liczby przesłuchań, która okazała sie niewielka w całej badanej próbie.
Metody badawcze: Niniejsza analiza jest częścią quasi-eksperymentalnego programu badawczego - "Wieloośrodkowa ocena centrów pomocy dzieciom" - w których porównano cztery CAC ze społecznościami niemającymi takich placówek. Badacze przeanalizowali akta spraw pochodzące z kilku instytucji - w ten sposób zgromadzili dane dotyczące metod dochodzeniowych zastosowanych w 1069 sprawach dotyczących wykorzystywania seksualnego dzieci, w których przeprowadzono przesłuchania dochodzeniowe dzieci.
Wyniki: W próbie złozonej ze spraw prowadzonych przez centra pomocy dzieciom częściej niż w próbie porównawczej stwierdzono nastepujące elementy: zaangażowanie policji w procesy dochodzeniowe zainicjowane przez slużby ochrony dzieci - CPS (odpowiednio 42% i 15%), przesłuchania zespołowe (28% i 6%), interdyscyplinarne analizy przypadków (56% i 7%), postępowanie dochodzeniowe prowadzone wspólnie przes policję i służby ochrony dzieci (81% i 52%) oraz rejestrowanie przesłuchań przy użyciu urządzeń audio/video (52% i 17%; dla wszystkich tych porównań p<0,001). Centra pomocy dzieciom krzywdzonym różniły się pod względem doboru metod koordynowania działań, a w części społeczności porównawczych niektóre metody koordynacji stosowano częściej niż w zestawionych z nimi CAC. 85% przesłuchań przeprowadzonych przez specjalistów z centrów pomocy dzieciom odbyło sie w przyjaznych pokojach przesłuchań (na terenie CAC), podczas gdy znaczna część przesłuchań przeprowadzonych w społecznościach porównawczych odbyła się w pomieszczeniach CPS (22%) i policji (18%), w domach przesłuchiwanych dzieci (16%) lub w szkole (19%). 95% dzieci przesłuchano nie więcej niż dwukrotnie, przy czym w większości wypadków między CAC a ich społecznościami porównawczymi nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic pod względem średniej liczby przesłuchań.
Wnioski: W stosunku do społeczności porównawczych centra pomocy dzieciom wydają się w większym stopniu koordynować czynności dochodzeniowe i przesłuchania dzieci. W wypadku spraw prowadzonych przez CAC ogromną większość przesłuchań dzieci przeprowadzono w przyjaznych pokojach przesłuchań na terenie CAC, podczas gdy w społecznościach porównawczych przesłuchania często prowadzone były w miejscach i pomieszczeniach uznawanych za nieodpowiednie. Nie stwierdzono istotnych różnic pod względem liczby przesłuchań, która okazała sie niewielka w całej badanej próbie.
Refbacks
- There are currently no refbacks.