Rola relacji jako pozytywnego zasobu w terapii dzieci–ofiar wykorzystania seksualnego

Abstrakt

Terapia dzieci–ofiar traumy jest nadal otwartym polem dla badaczy i terapeutów. Głównym elementem, na którym skupiają się oddziaływania terapeutyczne są objawy pojawiające się po wykorzystaniu. Do najczęstszych objawów zgłaszanych przez opiekunów możemy zaliczyć nieadekwatne do wieku zachowania seksualne, zaburzenia snu, zachowania agresywne. Jest wiele technik wywodzących się głównie z terapii behawioralno–poznawczej, które wykorzystywane są w pracy z wyżej wymienionymi objawami.
W poniższym artykule chciałabym zwrócić uwagę na inny ważny czynnik, który pomaga dzieciom wrócić do równowagi i wpływa na ich rozwój — relację. Mam na myśli nie tylko relację terapeutyczną, ale i inne relacje dziecka z ważnymi dla niego dorosłymi. Relacja jest procesem, dlatego sama w sobie jest trudna do uchwycenia; to nie to samo, co „konkretna technika”, a na zaobserwowanie efektów jej istnienia potrzeba czasu. Celem tego artykułu jest podkreślenie wpływu różnych pozytywnych relacji dziecka na jego funkcjonowanie po doznanej traumie wykorzystania.