Zaniedbanie jako forma krzywdzenia dzieci i młodzieży

Abstrakt

Celem artykułu było wykazanie, że zaspokojenie potrzeb dziecka jest istotnym elementem wpływającym na kształtowanie jego dobra i zapewnienie bezpiecznego rozwoju. W tym celu autorka odwołuje się do wyników badań własnych dotyczących analizy pola semantycznego pojęcia dobra dziecka. Ich rezultatem było ujawnienie zasobów wiedzy przypisanych do poszczególnych ról zawodowych i zbadanie zinternalizowanych w nich znaczeń (zarówno konotacyjnych – zwykle oczywistych, jak i denotacyjnych – często nieoczywistych, a nawet nieuświadamianych). Badania prowadzono z udziałem przedstawicieli wybranych zawodów działających na rzecz dzieci i pracujących z nimi – sędziów rodzinnych, kuratorów, pracowników socjalnych, asystentów oraz przedstawicieli NGO. Jednocześnie autorka stawia tezę, że niezaspokojenie potrzeb materialnych związanych z ubóstwem, o których mowa w artykule, nie jest zjawiskiem, które prowadzi do umieszczania dzieci poza rodziną. W opinii autorki zaniedbywanie różnorodnych potrzeb dzieci jest skutkiem nawarstwienia wielu sprzężonych ze sobą problemów występujących w rodzinie, takich jak uzależnienie, przemoc czy niezaradność w sprawach opiekuńczych. Jednocześnie autorka zauważa, że chociaż regulacje prawne dotyczące wsparcia materialnego rodzin są pożądane, to nie rozwiążą problemów związanych z zaniedbywaniem potrzeb psychicznych i emocjonalnych małoletnich dzieci.