Porzucenie jako forma zaniedbania – wybrane zagadnienia karnomaterialne i karnoprocesowe

Katarzyna Osiak-Krynicka

Abstrakt


Zaniedbanie jest współcześnie występującą formą przemocy wobec dziecka. Przybiera różne postaci i może dochodzić do niego już w okresie prenatalnym. Jedną z najskrajniejszych form zaniedbania jest porzucenie dziecka, co stanowi przestępstwo według polskiego prawa. Polega ono na zostawieniu dziecka w miejscu, w którym istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że zostanie znalezione i otrzyma odpowiednią pomoc. Skutkiem porzucenia może być śmierć dziecka. Sprawcami tego czynu są osoby, na których ciąży obowiązek zapewnienia opieki małoletniemu. Dziecko powinno być otoczone miłością i bezpieczeństwem już od momentu poczęcia, dlatego bardzo ciężko zrozumieć motywację sprawców, którzy niejednokrotnie porzucają swoje dzieci na pewną śmierć. Porzucenie jest czynem okrutnym i zasługuje na potępienie społeczne, a sprawca na odpowiednio wysoką karę.


Pełny tekst:

PDF

Bibliografia


Barlow, J. (2017). Zapobieganie przemocy: właściwe działania na starcie. W: A. Bentovim, J. Gray (red.), Przeciwdziałanie krzywdzeniu dzieci. Oparte na dowodach podejście do profilaktyki i interwencji. Warszawa: Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych.

Brągiel, J. (1998). Zaniedbanie dziecka w rodzinie. Roczniki Socjologii Rodziny, tom X, 277–287.

Brągiel, J. (2016). Zaniedbanie jako kategoria przemocy – przejawy i konsekwencje doświadczane przez dziecko. W: B. Górnicka (red.), Zaniedbanie dziecka. Wybrane aspekty zjawiska (s. 17–37). Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.

Drab, D. (2010). Certyfikaty Przyjaznych Pokoi Przesłuchań Dzieci. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 9(1), 118–120.

Dubisz, S. (red.). (2003). Uniwersalny słownik języka polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Dudka, K. (2016). Status dziecka pokrzywdzonego w procesie karnym. W: Kurator procesowy dla małoletniego pokrzywdzonego. Prawne i psychologiczne aspekty udziału małoletniego w postępowaniu karnym (s. 7–21). Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę. (2015). Jak prowadzić przesłuchanie dziecka. Metodyka przesłuchania małoletniego świadka. Pobrane z: https://www.edukacja.fdds. pl/9060f419-0697-4011-9c6d-d9280c32a345/Extras/Jak-prowadzicprzesluchanie-dziecka-Metodyka-przesluchania-maloletniego-swiadka.pdf.

Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę. (2017). Jak zorganizować i wyposażyć Przyjazny Pokój Przesłuchań Dzieci. Pobrane z: https://www.edukacja.fdds.pl/9a18a648-e11c-43e0- b3e0-b8bc8d2c8b44/Extras/broszura-jak-wyp-pokoj-FDDS-12042017.pdf.

Fundacja Dzieci Niczyje. (2012). Zapobieganie problemowi porzucania dzieci. Pobrane z: https://bettercarenetwork.org/sites/default/files/attachments/Child%20 Abandonment%20and%20Its%20Prevention%20Summary%20Polish%20 Language%20-%20Poland.pdf.

Gadomska-Radel, A. (2015). Przesłuchanie dziecka jako ofiary przestępstwa. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Goetz, M. (2012). Wtórna wiktymizacja. Niebieska linia, 3. Pobrane z: http://www.niebieskalinia.pl/pismo/wydania/dostepne-artykuly/5093-wtorna-wiktymizacja.

Horna, M. (2014). Nowelizacja kodeksu postępowania karnego a ochrona małoletniego podczas przesłuchania. Dziecko Krzywdzone. Teoria Badania Praktyka, 13(2), 11–39.

Horna-Cieślak, M. (2016). Prace legislacyjne dotyczące kuratora procesowego. W: Kurator procesowy dla małoletniego pokrzywdzonego. Prawne i psychologiczne aspekty udziału małoletniego w postępowaniu karnym (s. 94–107). Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

Hypś, S. (2012). Ochrona rodziny w polskim prawie karnym. Lublin: Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego.

Hypś, S. (2018). Komentarz do art. 210 Kodeksu karnego. W: A. Grześkowiak, K. Wiak (red.), Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: C.H.Beck.

Keller-Hamela, M. (2007). Standardy wyposażenia i korzystania z przyjaznych pokoi przesłuchań dzieci. W: M. Sajkowska (red.), Przyjazne przesłuchanie dziecka (s. 80–97). Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.

Kilińska-Pękacz, A. (2016). Przestępstwo porzucenia. Prokuratura i Prawo, 4, 22–34.

Kosonoga, J. (2018). Komentarz do art. 210 Kodeksu karnego. W: R. A. Stefański (red.), Kodeks karany. Komentarz. Warszawa: C.H.Beck.

Kolankiewicz, M. (2012). Zaniedbanie dzieci. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 11(2), 81–94.

Konarska-Wrzosek, V. (1999). Ochrona dziecka w polskim prawie karnym. Toruń: Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa „Dom Organizatora”.

Kornak, M. (2009). Małoletni jako świadek w procesie karnym. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Krajewska, B. (2015). Okna życia w systemie opieki nad dziećmi. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Kubicka-Kraszyńska, U. (2017). Skuteczność rozwiązań chroniących dzieci przed porzuceniem ze skutkiem śmiertelnym i dzieciobójstwem w świetle Konwencji o prawach dziecka. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 16(2), s. 65–90.

Kühn, G. (2010). Przypadki krzywdzenia dzieci ze skutkiem śmiertelnym. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 10(3), 7–23.

Kwiatkowska-Darul, V. (2001). Przesłuchanie dziecka. Kraków: Wydawnictwo Zakamycze.

Laska, E. I. (2011). Zaniedbywanie dzieci w rodzinie jako specyficzna forma przemocy. Pedagogika rodziny, 1, 185–196.

Mozgawa, M. (red.). (2012). Kodeks karny. Komentarz. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Mierzwińska-Lorencka, J. (2016). Kurator procesowy - zadania, rola, cel ustanowienia. W: Kurator procesowy dla małoletniego pokrzywdzonego. Prawne i psychologiczne aspekty udziału małoletniego w postępowaniu karnym (s. 35–56). Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

Misztal-Konecka, J. (2009). Reprezentacja w postępowaniu karnym pokrzywdzonego małoletniego lub ubezwłasnowolnionego. Monitor Prawniczy, 16, 863–872.

Nóżka, M. (2012). Kategoria „zaniedbania” w kontekście teorii i wyników badań nad zjawiskiem dzieci ulicy. W: W. Warzywoda-Kruszyńska (red.), Bieda dzieci. Zaniedbanie. Wykluczenie społeczne (s. 59–71). Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.

Organizacja Narodów Zjednoczonych. (1959). Deklaracja Praw Dziecka. Pobrane z: https://www.ms.gov.pl/Data/Files/_public/ppwd/akty_prawne/onz/deklaracja_ praw_dziecka.pdf.

Osiak, K. (2018). Rola osób biorących udział w przesłuchaniu pokrzywdzonego małoletniego w trybie art. 185s k.p.k. Zeszyty Prawnicze UKSW, 18.3, 87–111.

Osiak, K. (2016). Prawa i obowiązki małoletniego pokrzywdzonego, które przysługują mu podczas przesłuchania w trybie art. 185a Kodeksu postępowania karnego. Dziecko Krzywdzone. Teoria, badania, praktyka, 15(4), 87–104.

Podlewska, J., Trocha, O. (2011). Dzieci – ofiary przestępstw. Warszawa: Fundacja Dzieci Niczyje.

Policja. (2016). Porzucenie małoletniego albo osoby nieporadnej (art. 210). Pobrane z: http://statystyka.policja.pl/st/kodeks-karny/przestepstwa-przeciwko7/63510,Porzucenie-maloletniego-albo-osoby-nieporadnej-art-210.html.

Sochocka, L., Komenda-Kołecka, J. (2014). Zaniedbanie – (nie)świadomą formą przemocy wobec dziecka, Medycyna Środowiskowa. Environmental Medicine, 17(1), 83–89.

Szymańczak, M. (1991). Dziecko maltretowane i dziecko w innych krytycznych sytuacjach życiowych. W: J. Komorowska (red.), Dziecko we współczesnej Polsce , tom I. (s. 250–271). Warszawa: Ośrodek Badań Społecznych.

Trocha, O. (2016). Dylematy kuratora dla małoletniego pokrzywdzonego w postępowaniu karnym. W: Kurator procesowy dla małoletniego pokrzywdzonego. Prawne i psychologiczne aspekty udziału małoletniego w postępowaniu karnym (s. 65–77). Warszawa: Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę.

Trocha, O. (2014). Spojrzenie na zjawisko krzywdzenia dzieci. Edukacja Prawnicza, nr 2. Warylewski, J. (red.). (2012). System prawa karnego. Przestępstwa przeciwko osobom indywidualnym. Warszawa: C.H.Beck.


Refbacks

  • There are currently no refbacks.