Zaburzenia psychiczne u dorosłych krzywdzonych w dzieciństwie – badanie z zastosowaniem wywiadu strukturalizowanego SCID-I

Abstrakt

Celem badania było przeprowadzenie ustrukturalizowanych klinicznych wywiadów diagnostycznych (Structured Clinical Interview for DSM-IV-TR, SCID-I) z osobami, które aktualnie nie leczą się psychiatrycznie, i uwzględnienie w ramach tych wywiadów pytań o doświadczenia krzywdzenia w dzieciństwie. Postawiono pytanie o to, czy osoby relacjonujące doświadczenia krzywdzenia w dzieciństwie w porównaniu z osobami bez takich doświadczeń otrzymają częściej diagnozę zaburzenia psychicznego według SCID-I. Zbadano łącznie 98 osób, spośród których 58 relacjonowało doświadczenia krzywdzenia w dzieciństwie. Wykazano istotne statystycznie różnice w zakresie występowania zaburzeń psychicznych – aktualnych i w ciągu życia. W grupie osób relacjonujących krzywdzenie w dzieciństwie 36,2% otrzymało diagnozę bieżącego zaburzenia według SCID-I, natomiast w grupie bez tego typu doświadczeń nie otrzymał jej nikt. Diagnozę w ciągu życia otrzymało 55,2% badanych z grupy osób krzywdzonych w dzieciństwie w porównaniu z 12,5% w grupie osób bez tego typu doświadczeń. Stwierdzono także częstsze relacjonowanie stresu bieżącego i współwystępowanie zaburzeń. Ogólnie przeprowadzone badanie potwierdziło, że osoby relacjonujące doświadczenia krzywdzenia w dzieciństwie w porównaniu z osobami bez takich doświadczeń wykazują więcej objawów psychopatologii i spełniają znacznie częściej kryteria zaburzeń psychicznych z osi I DSM-IV-TR według SCID-I.