Rozpoznawanie satysfakcji z pomagania, wypalenia i stresu pourazowego w Centrach Pomocy Dzieciom

Abstrakt

Wprowadzenie. Przeprowadzono niewiele badań dotyczących zjawiska wypalenia w zespołach interdyscyplinarnych pracujących w Centrach Pomocy Dzieciom (Child Advocacy Center – CAC).

Cele. Pomiar satysfakcji z pomagania (compassion satisfaction), wypalenia i wtórnego stresu pourazowego wśród członków zespołów interdyscyplinarnych pracujących w CAC; identyfikacja cech pracy i pracowników, które mogą wpływać na satysfakcję z pomagania, wypalenie i wtórny stres traumatyczny; zrozumienie skutków stresu zawodowego w życiu osobistym i zawodowym; zbadanie sposobów radzenia sobie.

Osoby badane i warunki badania. Przekrojową ankietę wysłano drogą elektroniczną do osób pracujących z dziećmi krzywdzonymi w CAC w Stanach Zjednoczonych.

Metody. Zebrano dane demograficzne i dotyczące charakterystyki pracy. Badani wypełnili Kwestionariusz jakości życia zawodowego (Professional Quality of Life – ProQOL), służący ocenie satysfakcji z pomagania, wypalenia i wtórnego stresu traumatycznego, a także odpowiedzieli na pytania otwarte dotyczące wpływu stresu zawodowego na ich życie prywatne i zawodowe. Po wypełnieniu ankiety badani otrzymali swoje wyniki w teście ProQOL oraz dodatkowe materiały dotyczące radzenia sobie ze stresem.

Wyniki. Łącznie 885 osób wypełniło kwestionariusz ProQOL (średnia wieku: 42,07 roku; 85% kobiety). Otrzymano następujące wyniki średnie: przeciętny poziom satysfakcji z pomagania, wyższy niż przeciętny poziom wypalenia i poziom wtórnego stresu traumatycznego mieszczący się w najwyższym kwartylu. We wszystkich trzech skalach stwierdzono istotne różnice ze względu na rolę zawodową w zespole interdyscyplinarnym (ps < 0,001 do 0,01) i staż pracy (ps < 0,001 do 0,003). U pracowników socjalnych poziom wypalenia był istotnie wyższy niż u pozostałych specjalistów, z wyjątkiem pracowników organów ścigania i prokuratorów, a poziom satysfakcji z pomagania – istotnie niższy niż u większości pozostałych badanych. Specjaliści pracujący na wezwanie (dyżurujący pod telefonem) przejawiali istotnie wyższy poziom wypalenia (p < 0,001).

Wnioski. Otrzymane wyniki pomagają zrozumieć, które role zawodowe w zespole interdyscyplinarnym mogą się wiązać z podwyższonym ryzykiem wypalenia i wtórnego stresu pourazowego. Mogą być także użyteczne w opracowywaniu interwencji wspierających takie zespoły.