Utajona podatność jako czynnik ryzyka w rozwoju zaburzeń psychicznych u dzieci, które doświadczyły krzywdzenia

Abstrakt

Utajona podatność to całkiem nowe ramy myślenia o związku między krzywdze­niem dzieci a rozwojem mózgu i ich zdrowiem psychicznym. Wynika z niego jasny komunikat, że doświadczenie krzywdzenia u dzieci nie tylko stwarza ryzyko przy­szłych problemów psychicznych, ale – co bardziej niepokojące – często jest utajo­ne i nie powoduje objawów. Brak zauważalnych symptomów może prowadzić do niewłaściwych wyników diagnoz potrzeb dzieci i – co za tym idzie – budowania nieadekwatnych rekomendacji wsparcia oraz interwencji. Teoria utajonej podatno­ści kieruje dyskusję na temat systemu i polityki ochrony dzieci w stronę konieczno­ści budowania systemów oraz praktyk opartych na traumie, które koncentrują się na zapobieganiu i wczesnych latach życia dzieci, ale są również dobrze przygotowa­ne do interwencji i wsparcia, gdy do krzywdzenia już doszło. Ponadto daje nadzieję, że skoro mózg dzieci jest w stanie przystosować się do niekorzystnych warunków, jest również w stanie reagować na wspierające i korygujące relacje poprzez reka­librację, uzasadniając tym samym konieczność budowania programów wsparcia opartych na badaniach i tak ukierunkowanych, aby dawały dzieciom lepsze moż­liwości rozwojowe.