Badanie charakterystyki Centrów Pomocy Dzieciom w Stanach Zjednoczonych – czy wzorcowe modele odpowiadają tym stosowanym w szerszej praktyce?

Abstrakt

Centra Pomocy Dzieciom (Child Advocacy Center – CAC) kładą nacisk na osią­gnięcie skutecznej współpracy między specjalistami uczestniczącymi w badaniu przypadków poważnego krzywdzenia, aby poprawić wyniki pracy wszystkich zaanga­żowanych instytucji i zminimalizować stres, dezorientację oraz niepewność doświad­czane przez dzieci i rodziny. W badaniu analizowano charakterystykę CAC i to, czy modele stosowane w praktyce odpowiadają dominującemu modelowi przedstawia­nemu w piśmiennictwie badawczym. W 2016 r. dyrektorzy amerykańskich CAC, któ­rzy znajdują się na liście mailingowej National Children’s Alliance (NCA; N = 361), wypełnili internetową ankietę. Niektóre podstawowe cechy okazały się wspólne dla wszystkich CAC, jednak zebrane dane sugerują, że istnieją różne typy CAC, wyod­rębnione na podstawie cech nieujętych w zasadach NCA, ale bez wątpienia mają­cych wpływ na jakość świadczonych usług. Na podstawie analizy skupień badacze proponują klasyfikację CAC odzwierciedlającą ich rozwój i stopień zintegrowania: (a) podstawowe usługi CAC (przesłuchania i interdyscyplinarna ocena przypad­ków), (b) CAC jako agregator usług zewnętrznych, (c) scentralizowane CAC zapew­niające pełną obsługę. Potrzebne są dalsze badania, aby wyjaśnić, w jaki sposób wymienione warianty mogą wpływać na praktykę i rezultaty działania CAC. Jest to szczególnie ważne w obliczu tego, że duża część CAC nie odpowiada modelo­wi „wszystko pod jednym dachem” (centrum oferującego pełen zakres usług), któ­ry najczęściej bywa przedmiotem badań dostępnych w piśmiennictwie. To z kolei ogranicza możliwość uogólniania wyników tych badań na wszystkie CAC. W niniej­szym artykule zaproponowano dalsze badania podyktowane potrzebą lepszego zro­zumienia, w jaki sposób poszczególne komponenty CAC wpływają na rezultaty ich działalności w życiu dzieci i rodzin dotkniętych krzywdzeniem.