Dzieci mają głos (?) – próba zmapowania form i praktyk dziecięcej partycypacji w Polsce

Abstrakt

Mimo dojmujących braków narodowej strategii działań na rzecz dzieci międzyresortowej współpracy w obszarze promocji oraz monitorowania i ewaluacji przestrzegania praw dziecka, a także wciąż ambiwalentnego statusu dziecka jako sprawczego aktora społecznego, przestrzeń dziecięcej partycypacji staje się – powoli, acz wyraźnie – widoczna w rozmaitych sferach życia publicznego. Celem artykułu jest propozycja zmapowania – choćby wstępnego i z konieczności niekompletnego – podstawowych rodzajów inicjatyw, projektów i form dziecięcej partycypacji oraz ich krytyczna analiza. Mapowanie odsyła do serii „lokalizacji” obecnych w praktykach i założeniach formalnych oraz nieformalnych, rządowych i pozarządowych podmiotów w ten czy inny sposób adresujących zagadnienie